Szkoła - Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Handlowe - jak wynika z nazwy - przyjęła strukturę dwustopniową. Pierwszy stopień nauczania zawodowego stanowiło Gimnazjum Handlowe, w którym nauka trwała trzy lata. Po ukończeniu gimnazjum absolwenci otrzymali dyplom ukończenia szkoły, tzw. małej matury. Mogli oni podejmować pracę, jak też posiadali uprawnienia do dalszej nauki w Liceum Handlowym.
Liceum Handlowe natomiast było drugim stopniem nauczania, w którym nauka trwała dwa lata i kończyła się egzaminem maturalnym. Absolwenci uzyskiwali świadectwo dojrzałości, które uprawniało do studiów wyższych. Program nauczania w szkole obejmował przedmioty ogólnokształcące, wiele z nich zakresem były zbliżone do programu szkół średnich ogólnokształcących oraz przedmioty zawodowe.
Mimo trudności, a wręcz - niemożliwości - w dniu 18 września 1947 roku rozpoczęły się normalne lekcje kierowane przez niżej wymienione grono nauczycielskie: Stawicki Leon, Tokarska Lucyna, Leja Leon, Kosmalski Jerzy, Będzińska Aleksandra, Fagasińska Ewa, Fagasiński Włodzimierz , Kaźmierski Stefan, Strzelecki Zygmunt, Rostek Wacław i przez nauczycieli dochodzących z Gimnazjum Ogólnokształcącego ,,Oświata" w Kole: Bajer Stanisław, Krzycki Zygmunt, Gulina Wacław, Skoczylas Karol, Stelmach Alfred, Lewandowski Lucjan. Ofiarna i umiejętna praca dyrektora szkoły oraz grona nauczycielskiego doprowadza do dynamicznego rozwoju szkoły. O ile w roku 1947/48 liczba uczniów wynosiła 212, w roku 1948/49 osiąga 299, to w roku 1949/50 - 436, a w roku 1950/51 osiąga liczbę 513 uczniów. Tym samym została potwierdzona i przez życie skonfrontowana słuszność przyjętej w roku 1947 koncepcji powołania do życia średniej Szkoły Zawodowej w Kole.
Do tak dynamicznego dalszego rozwoju dotychczasowy budynek szkoły nie wystarczał. Stąd zajęcia szkolne były organizowane na dwie zmiany. W takiej sytuacji praca dydaktyczno-wychowawcza była bardzo utrudniona. Z tego też względu Dyrekcja Szkoły wspólnie z Radą Pedagogiczną i Komitetem Rodzicielskim czyniła uporczywe starania o nowy gmach, który otrzymała dnia 22.12.1950r. przy ul. Mickiewicza 1 zajmowany dotychczas przez Starostwo. "Dzięki takiej translokacji - pisał Leon Leja - szkoła otrzymała bardzo dobre warunki lokalowe i mogła rozwijać swą działalność pedagogiczną w pełnym tego słowa znaczeniu".
W takich warunkach bardzo szybko rozwinęła się praca pozalekcyjna wychowawców z młodzieżą. Szczególnie wyróżniały się zespoły zainteresowań pod kierunkiem na
uczycieli: Zofii Zdrojowej i Leona Lei. Rozwinął swą działalność Związek Młodzieży Polskiej oraz Związek Harcerstwa Polskiego. W tym czasie zorganizowany został chór szkolny prowadzony przez działacza oświatowego Wielkopolski i nauczyciela szkoły - Jana Szczepankiewicza. W celu umuzykalnienia młodzieży Dyrekcja Szkoły wraz z Samorządem Uczniowskim organizowała systematyczne spotkania z artystami Opery i Filharmonii Poznańskiej. Liczne też były wieczory z poetami i pisarzami. Atmosferę tych spotkań oddaje znajdujący się w archiwum Samorządu list Jalu Kurka, w którym czytamy:
"Pamiętam doskonale Wasze miasteczko przepołowione mostem i piękną atmosferą, jaką mi stworzyliście. Przesyłam Wam maleńki wierszyk, proszę go sobie przeczytać (Weronika także) to jest dowód mojej pamięci o Was. (Nie drukować). Dla wszystkich uczennic i uczniów Waszego Zakładu łączę serdeczne pozdrowienia oraz życzenia końcowych sukcesów w nauce (włącznie z matematyką)". Kraków, 20.04.1949r. Treść powyższego tekstu jest świadectwem poziomu intelektualnego młodzieży tej szkoły, który został ukształtowany w niemałym stopniu przez ofiarnych wychowawców. Na rozwój intelektualny oraz wyniki nauczania wpłynęła również biblioteka szkolna, która została w tym okresie zorganizowana od podstaw.
ŚCISŁA WSPÓŁPRACA KOMITETU RODZICIELSKIEGO Z DYREKCJĄ SZKOŁY I RADĄ PEDAGOGICZNĄ DOPROWADZIŁA DO UDZIELENIA STYPENDIUM NAJBARDZIEJ POTRZEBUJĄCYM, A ZWŁASZCZA SIEROTOM PO OFIARACH WOJNY, ZAKUP POMOCY NAUKOWYCH, ORGANIZOWANIE DOŻYWIANIA W SZKOLE. ZAŚ WSPÓŁPRACA Z TOWARZYSTWEM BURS I STYPENDIUM UMOŻLIWIŁA UZYSKANIE FUNDUSZY NA STYPENDIA ORAZ MIEJSCA W INTERNATACH. W WYNIKU TAKIEJ DZIAŁALNOŚCI W ROKU 1949 SZKOŁA MOGŁA PRZEKAZAĆ WŁADZOM POWIATU KOLSKIEGO I SPOŁECZEŃSTWU PIERWSZYCH ABSOLWENTÓW LICEUM 2-GO STOPNIA ZE ŚWIADECTWEM DOJRZAŁOŚCI. NATOMIAST W ROKU 1950 WYCHODZĄ PIERWSI ABSOLWENCI GIMNAZJUM Z DYPLOMEM UKOŃCZENIA SZKOŁY (MAŁA MATURA). TEN ROK W HISTORII SZKOŁY WYKAZAŁ, JAK POTRZEBNA BYŁA SZKOŁA W TYM REJONIE, BOWIEM NA OGÓLNĄ LICZBĘ KOŃCZĄCYCH GIMNAZJUM, WYNOSZĄCĄ 180 ABSOLWENTÓW, AŻ 100 Z NICH PODJĘŁO PRACĘ. POZOSTALI ROZPOCZĘLI NAUKĘ W LICEUM 2-GO STOPNIA. W TEN SPOSÓB ZOSTAŁ CZĘŚCIOWO ZAPŁACONY SPOŁECZEŃSTWU POWIATU KOLSKIEGO TRUD I WYSIŁEK PRZY ORGANIZOWANIU SZKOŁY.
