Władysław Grabski
polski polityk, ekonomista, brat Stanisława
Władysław Grabski
Urodził się 7 lipca 1874 w Borowie (powiat łowicki) w rodzinie ziemiańskiej.
Znany powszechnie jako autor reformy walutowej.
W latach młodości związany z ruchem socjalistycznym. Studiował nauki polityczne i historię w Paryżu (na Sorbonie) i nauki rolnicze w Halle. PóĽniej w latach 1904-1922 związany z obozem narodowym. Był trzykrotnie posłem do rosyjskiej Dumy w latach 1905-1912. W latach 1914-1915 prezes Centralnego Komitetu Obywatelskiego.
Pod koniec I wojny światowej był uwięziony przez Niemców. W 1918 objął funkcję ministra rolnictwa w gabinecie Józefa Świerzyńskiego, lecz tylko na 13 dni. W roku 1919 był posłem na Sejm z ramienia Związku Ludowo-Narodowego. Premierem rządu Rzeczypospolitej 23 czerwca 1920 - 24 lipca 1920 oraz 19 grudnia 1923 - 13 listopada 1925 (a także ministrem skarbu). Brał udział w konferencji w Spa w 1920 roku. Piastował te stanowiska w czasie wojny polsko-bolszewickiej, przede wszystkim w okresie sukcesów ofensywy Armii Czerwonej.
Był głównym twórcą i realizatorem tzw. "planu stabilizacyjnego", który polegał na reformie skarbu i waluty.
Doprowadził do powstania prywatnego, niezależnego od państwa Banku Polskiego i wymiany starej waluty marki polskiej na złotego w relacji 1,8 mln marek polskich:1 złotego. Plan doprowadził do zwalczenia hiperinflacji.
Jego dziełem było opracowanie planu reformy rolnej, przyjętej przez Sejm.
Po podaniu się do dymisji w roku 1925 nie odgrywał roli politycznej i zajął się pracą naukową w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Był rektorem tej uczelni w latach 1926-1928. W roku 1936 założył Instytut Socjologii Wsi. Był prezesem Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków Polskich.
Zmarł 1 marca 1938 r. w Warszawie.
Najważniejsze prace:
Bilans Królestwa Polskiego w finansach Rosji (1909)
Cele i zadania polityki agrarnej w Polsce
Dwa lata pracy u podstaw państwowości naszej (1927)
Historia Towarzystwa Rolniczego 1858-1861
O własnych siłach
Historia wsi w Polsce
Wieś i folwark
Wieś jako siła społeczna